من اهل سرزمینی هستم که دگمه هایش دو بُعدیند، خنده هایش LOL و قهقهه هایش LMAO!
دنیایی که در آن کیبورد تو، قلم تو است و سرانگشتانت زبان سرخ تو.
دنیایی که بزرگی و کوچکی و جذابیت آدمهایش از عمق آثارشان و شوخ طبعی و حاضر جوابی در نوشته هایشان برمی آید.
دنیایی است غریب که آدمهایش بدون اینکه یکدیگر را ببینند، دوست و دشمن و حتی عاشق می شوند.
دنیایی است که آدمهایش لمس ناشدنی اند.
دنیایی که مرزهای ناگفتۀ ارتباطاتش کمرنگند و تعارفات درش بی معنا... در این دنیا افراد نه براساس ملّیت، سنّ و سال، جنسیـّت و تحصیلات، که براساس باورها، دیدگاهها، اندیشه ها و دانششان دسته بندی می شوند.
دنیایی پیچیده از صفر و یک که در آن مرزهای جغرافیایی کم اهمیتند و اختلافات زمانی دامنۀ ارتباطات را تعیین می کنند.
دنیایی است که ساکنانش همیشه در رفت و آمدند و هرکس می تواند برای زمانی از این دنیا بریده و از همه چیز دور شود، ولی هرچقدر تعلقاتش بیشتر باشد، زمان کمتری خارج از آن طاقت خواهد آورد.
دنیایی که در آن نمی توان همچو این دنیای خاکی آزادی را به آسانی دربندکرد؛ اخراج و تبعید اشدّ مجازاتند و کسی به دار آویخته نمی شود.
غریبانه است ولی حتی در این دنیا انسانها خودکشی می کنند... خودکشی با بستن یک حساب و پایان بخشیدن به تاریخچۀ زندگی، نوشته ها و دوستیهایشان. خودکشی در این دنیا کم اهمیت است اما، چرا که این یکی مرگی است بازگشت پذیر...
دنیایی که در آن کیبورد تو، قلم تو است و سرانگشتانت زبان سرخ تو.
دنیایی که بزرگی و کوچکی و جذابیت آدمهایش از عمق آثارشان و شوخ طبعی و حاضر جوابی در نوشته هایشان برمی آید.
دنیایی است غریب که آدمهایش بدون اینکه یکدیگر را ببینند، دوست و دشمن و حتی عاشق می شوند.
دنیایی است که آدمهایش لمس ناشدنی اند.
دنیایی که مرزهای ناگفتۀ ارتباطاتش کمرنگند و تعارفات درش بی معنا... در این دنیا افراد نه براساس ملّیت، سنّ و سال، جنسیـّت و تحصیلات، که براساس باورها، دیدگاهها، اندیشه ها و دانششان دسته بندی می شوند.
دنیایی پیچیده از صفر و یک که در آن مرزهای جغرافیایی کم اهمیتند و اختلافات زمانی دامنۀ ارتباطات را تعیین می کنند.
دنیایی است که ساکنانش همیشه در رفت و آمدند و هرکس می تواند برای زمانی از این دنیا بریده و از همه چیز دور شود، ولی هرچقدر تعلقاتش بیشتر باشد، زمان کمتری خارج از آن طاقت خواهد آورد.
دنیایی که در آن نمی توان همچو این دنیای خاکی آزادی را به آسانی دربندکرد؛ اخراج و تبعید اشدّ مجازاتند و کسی به دار آویخته نمی شود.
غریبانه است ولی حتی در این دنیا انسانها خودکشی می کنند... خودکشی با بستن یک حساب و پایان بخشیدن به تاریخچۀ زندگی، نوشته ها و دوستیهایشان. خودکشی در این دنیا کم اهمیت است اما، چرا که این یکی مرگی است بازگشت پذیر...
No comments:
Post a Comment