من تو۶-۵ تا گروه موسیقی، زبان، تخصصی و ... عضوم که از این گروهها ۲ تاشون هم مربوط به ایران و ایرانی و موسیقی ایرانی هستند. فقط از این دوتا گروهه که به طور مرتب پیامهای خصوصی میگیرم از آقایونی که از عکسم تعریف می کنن و صمیمانه پیشنهادات دوستی و معاشرت میدن و در همون پیام اول یا دنبال آدرس ای-میل و اسم کاربری یاهوم هستند، یا یه قدم هم فراتر میذارن و خواسته ها و شروطشون رو برای دوستی معین می کنن. بعد اونوقت همینکه من در جواب پیامشون و در لابه لای حرفام میگم که متعهلم، به سرعت برق و باد از صحنۀ روزگار محو میشن. جالبه کلاً!
سه شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
سه شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
4 comments:
ولله ما هم گروه داریم اما هیشکی هیچ پیشنهادی بما نمیده
!
دقـــیقاً! چون تو دختر ایرانی نیستی
پیشنهاد ازدواج نمی دن تو همون تماس اول؟ عجیبه!
البته برای ما هم پیش میاد این چیزا، یعنی دخترای ایرانی از این سوالها می پرسن، ولی نه زیاد. البته مردها چون ابتدایی تر هستن، همه چیزو زود رو می کنن. می دونی که، خدا اول مرد رو آفرید، بعد از دنده چپش زن رو. برای همین هم اون اشتباهاتشو تکرار نکرد. برای همین هم زنها پیچیده تر هستن و با ظرافت کار می کنن.
معمولا وقتی زنی می خواد بدونه که افسارت دست خودته یا دست نیمه زیباتری و هنوز حلقه توی دستتو ندیده، می پرسه: "شما اینقدر سفر می کنین، پس خانم بچه ها کجان؟" هیچ وقت نمیان اینجوری زمخت بگن: تو چه خوش تیپی! عکست باحاله. آی دی یاهوت چیه؟
بعدشم انتظار دارن که بگی: ای بابا، زندگی تاریکه! کدوم خانم بچه ها؟ اونوقته که دلشون غمزه می ره و بدون این که دوزاریت بیفته، میری به مرحله بعدی گزینش. اما وای به روزت اگه بگی مثلا: خانمم همراهمه، اوناهاش یا هر چیز دیگه. اونوقت یهو میشی دوم شخص جمع رسمی: "آقای ... شما تشریف بیارین ..."
البته کدوم مردیه که از این حرفها بدش بیاد و با خودش نگه: نه بابا، مثل این که هنوزم وسط معرکه ایم و هنوز مارو رو ریل بن بست کناری پارک نکردن.
حالا ایناش که خوبه که دختر ایرانی بره تو کوکت. یادمه دورانی که در عربستان سعودی بودم، توی اسکایپ که تازه عضوش شده بودم، محل اقامت رو نوشته بودم ریاض. از همون روز اول شروع شد: کلی عاشق دلخسته داشتم، از مراکش و تونس بگیر تا غنا و نیجریه. بعدش هم گی ها از اندونزی و فیلیپین اضافه شدن. فکر کنم مرد عرب سعودی بودن باید یک مزیت هایی داشته باشه که ما خبر نداریم.
بعد چند روز محل اقامت را به دوبی تغییر دادم و اشباح سرگردان پراکنده شدن.
هاهاهاها!! واقعاً درست گفتی. من یادمه اون موقع ها که شبها تو چت روم های یاهو خیلی می چرخیدم، آقایون هندی هم تا می فهمیدن که من ایرانیم، دیگه ول نمی کردن. کلاً فکر می کنم این مسأله به فرهنگ مربوط باشه
Post a Comment