آمریکا فقط فیلمهای هالیوودی و سریالهای خنده داره با پایان خوش نیست.
آمریکا فقط کون گندۀ کیم کارداشیان، زندگی پریس هیلتون و پاپاراتزی نیست.
آمریکا واقعاً از خیلی لحاظ اون چیزی نیست که جرج بوش یا هیلاری کلینتن و یا حتی باراک اوباما به دنیا نشون میدن.
آمریکا کشوریه که خیلی از ویژگیهای فرهنگیش برای ماها که از راه دور و از طریق فیلم و سریال و موزیک می شناسیمش، ناشناخته است. یکی از اون ویژگیهای فرهنگی، گشاده دستی این ملته و اعتقادشون به دادن کمک بلا عوض، به خصوص کمک فکری، راهنمایی و پشتیبانی روحی از کسایی که به هر طریقی به این همفکری و راهنمایی نیاز دارن...
تجربۀ من تو این مورد در واقع از اینجا شروع شد که استیل یه روز تصادفی تو سایت Craigslist یه آگهی دید از یک مؤسسۀ خیریه که کارشون اینه که به مهاجران کشورهای درحال توسعه که با تحصیلات بالا میان آمریکا کمک می کنند که تو رشته و شغل خودشون کاری برازندۀ تواناییها و دانششون پیدا کنن و صرفاً چون مهاجر هستن، زندگیشون رو با کار کردن تو سوپر مارکت و فروشگاههای زنجیره ای و کلاً کارهایی با درآمد حداقل نگذرونن. Upwardly Global اسم این مؤسسه است و تو شهرهای نیویورک، شیکاگو و سان فرانسیسکو شعبه دارن. هر فردی حدوداً ۶ ماه با این مؤسسه در ارتباطه تا حسابی به امور مسلط بشه و دوره اش رو بگذرونه و به اصطلاح فارغ التحصیل بشه. من تو سایتشون فُرم پرکردم و اونا با من تماس گرفتن و اینطوری شد که من به عنوان جویندۀ کار تو کارگاههاشون شرکت کردم.
یکی از کمکهای این مؤسسه برگزاری کارگاههای آموزشیه که تو این کارگاهها در مورد مدل و نوع رزومه تو آمریکا و فرهنگ آمریکا در برخورد با سوابق شغلی، نحوه و پروسۀ مصاحبه های شغلی در آمریکا و راههای نوشتن یه رزومۀ خیلی حرفه ای و انجام یه مصاحبۀ موفق آموزش داده میشه. یک دورۀ این کارگاهها جمعه و شنبۀ گذشته به صورت فشرده از ۸:۰۰ صبح تا ۴:٣۰ بعدازظهر برگزار شد و برای من واقعاً خیلی بیشتر از اون چیزی که انتظارش رو داشتم، مفید بود.
خوبی این کارگاهها اولاً اینه که آدم به کلی دکتر، مهندس، آرشیتکت و افراد تحصیل کرده از کشورهای مختلف بر میخوره که همشون خیلی جدی دنبال کارن و اینطوری روحیه می گیره و می فهمه که تو دنبال کار گشتن و گاهی وقتها هم خیلی سرخورده و مأیوس شدن تنها نیست. به علاوه پرسنل این مؤسسه افرادی روشنفکر و با روحیه هستند که در تمام مدت دوره، همه جور کمک فکری و تکنیکی به کارجوها ارائه میدن.
ولی فقط این نیست، یکی از بهترین کارهایی که انجام میدن، به وجود آوردن ارتباطات برای توئه که خب از خارج از کشور اومدی و هیچ کسی رو تو رشته و شغل خودت اینجا نمی شناسی و اینجام برای کار پیدا کردن ارتباطات و شناختن آدما حرف اول رو میزنه. روش کارشون هم به این صورته که با کمک data baseای که در طی سالها از آدمهای موفق تو انواع شغلها و پُستها به وجود آوردن، سعی می کنن تو رو وصل کنن به آدمهایی تو شغل خودت تا اینجوری و از طریق ارتباطات بتونی کار پیدا کنی... و ارتباطات یعنی عاملی که کمک می کنه رزومۀ تو از میان یه کوه رزومۀ درهم دیده بشه و به دست کسی برسه که ممکنه کاری برای تو توی شرکتش کاری وجود داشته باشه.
یکی از جالب ترین کارهایی که تو بخش پایانی این کارگاهها انجام میشه اینه که افرادی از انواع و اقسام مشاغل و شرکتها که داوطلبانه با این مؤسسه همکاری می کنند، به عنوان مصاحبه کننده میان و با تک تک افراد کاریاب ۲-۱ تا مصاحبۀ حرفه ای و خیلی جدی انجام میدن و از پاسخها و عکس العملها و مدل نشستن و حرف زدن و دست دادن مصاحبه شونده یادداشت برمی دارن و بعد نظرها و راهنماییهاشون رو به مصاحبه شونده منتقل می کنن تا طرف بفهمه که نکات قوت و ضعف رزومه و مصاحبه اش کدومهاست و چطوری می تونه بهترشون کنه.
و تمامی این آموزشها و سرویسها و خدمات به علاوۀ تمامی کتابچه ها و راهنماها و متونی که بهت داده میشه، به علاوۀ صبحانه و ناهار و نوشیدنی و اسنک برای این همه آدم، همه و همه مجانیه. و تنها صحبتی که درمورد مسائل مالی می کنن اینه که اگر زمانی مایل بودی، می تونی رقمی بهشون اهدا کنی.
حالا این مؤسسۀ خیریه به جای خود، کلاً اینکه ۵۰ تا آدم خیلی موفق از روز تعطیلشون بزنن و بدون اینکه اینکار براشون منفعت خاصی داشته باشه پاشن از اول صبح بیان روی رزومۀ تو و نقاط ضعف و قوت تو کار کنن و سعی کنن تو رو بشناسن و بهت کمک کنن تا ارتباطات رو بیشتر کنی، برام خیلی عجیبه. یعنی ما چند نفر آدم موفق رو تو ایران دیدیم که به صورت مجانی و بدون چشمداشت وقت بذارن و برای یه آدم کاملاً غریبه کاری انجام بدن، یا از روش موفقیتشون تو کار بگن و به طرف کمک کنن کاری درست حسابی پیدا کنه؟؟
و این تجربۀ من مورد خاصی هم نیست و گروهها و سازمانهای اینچنینی تو آمریکا خیلی زیادن و برای آدمی مثل من که از ایران اومده و فقط یک چهرۀ آمریکا رو دیده و شناخته، این واقعاً تأثیرگذار و حتی تعجب آوره...
اینجور وقتهاست که می فهمم چرا آمریکاییها و مهاجرایی که ملیت آمریکایی رو می پذیرن، انقدر نسبت یه این کشور تعصب دارن و بهش افتخار می کنن.
شنبه ۲۹ فروردین ۱٣۸۹
آمریکا فقط کون گندۀ کیم کارداشیان، زندگی پریس هیلتون و پاپاراتزی نیست.
آمریکا واقعاً از خیلی لحاظ اون چیزی نیست که جرج بوش یا هیلاری کلینتن و یا حتی باراک اوباما به دنیا نشون میدن.
آمریکا کشوریه که خیلی از ویژگیهای فرهنگیش برای ماها که از راه دور و از طریق فیلم و سریال و موزیک می شناسیمش، ناشناخته است. یکی از اون ویژگیهای فرهنگی، گشاده دستی این ملته و اعتقادشون به دادن کمک بلا عوض، به خصوص کمک فکری، راهنمایی و پشتیبانی روحی از کسایی که به هر طریقی به این همفکری و راهنمایی نیاز دارن...
تجربۀ من تو این مورد در واقع از اینجا شروع شد که استیل یه روز تصادفی تو سایت Craigslist یه آگهی دید از یک مؤسسۀ خیریه که کارشون اینه که به مهاجران کشورهای درحال توسعه که با تحصیلات بالا میان آمریکا کمک می کنند که تو رشته و شغل خودشون کاری برازندۀ تواناییها و دانششون پیدا کنن و صرفاً چون مهاجر هستن، زندگیشون رو با کار کردن تو سوپر مارکت و فروشگاههای زنجیره ای و کلاً کارهایی با درآمد حداقل نگذرونن. Upwardly Global اسم این مؤسسه است و تو شهرهای نیویورک، شیکاگو و سان فرانسیسکو شعبه دارن. هر فردی حدوداً ۶ ماه با این مؤسسه در ارتباطه تا حسابی به امور مسلط بشه و دوره اش رو بگذرونه و به اصطلاح فارغ التحصیل بشه. من تو سایتشون فُرم پرکردم و اونا با من تماس گرفتن و اینطوری شد که من به عنوان جویندۀ کار تو کارگاههاشون شرکت کردم.
یکی از کمکهای این مؤسسه برگزاری کارگاههای آموزشیه که تو این کارگاهها در مورد مدل و نوع رزومه تو آمریکا و فرهنگ آمریکا در برخورد با سوابق شغلی، نحوه و پروسۀ مصاحبه های شغلی در آمریکا و راههای نوشتن یه رزومۀ خیلی حرفه ای و انجام یه مصاحبۀ موفق آموزش داده میشه. یک دورۀ این کارگاهها جمعه و شنبۀ گذشته به صورت فشرده از ۸:۰۰ صبح تا ۴:٣۰ بعدازظهر برگزار شد و برای من واقعاً خیلی بیشتر از اون چیزی که انتظارش رو داشتم، مفید بود.
خوبی این کارگاهها اولاً اینه که آدم به کلی دکتر، مهندس، آرشیتکت و افراد تحصیل کرده از کشورهای مختلف بر میخوره که همشون خیلی جدی دنبال کارن و اینطوری روحیه می گیره و می فهمه که تو دنبال کار گشتن و گاهی وقتها هم خیلی سرخورده و مأیوس شدن تنها نیست. به علاوه پرسنل این مؤسسه افرادی روشنفکر و با روحیه هستند که در تمام مدت دوره، همه جور کمک فکری و تکنیکی به کارجوها ارائه میدن.
ولی فقط این نیست، یکی از بهترین کارهایی که انجام میدن، به وجود آوردن ارتباطات برای توئه که خب از خارج از کشور اومدی و هیچ کسی رو تو رشته و شغل خودت اینجا نمی شناسی و اینجام برای کار پیدا کردن ارتباطات و شناختن آدما حرف اول رو میزنه. روش کارشون هم به این صورته که با کمک data baseای که در طی سالها از آدمهای موفق تو انواع شغلها و پُستها به وجود آوردن، سعی می کنن تو رو وصل کنن به آدمهایی تو شغل خودت تا اینجوری و از طریق ارتباطات بتونی کار پیدا کنی... و ارتباطات یعنی عاملی که کمک می کنه رزومۀ تو از میان یه کوه رزومۀ درهم دیده بشه و به دست کسی برسه که ممکنه کاری برای تو توی شرکتش کاری وجود داشته باشه.
یکی از جالب ترین کارهایی که تو بخش پایانی این کارگاهها انجام میشه اینه که افرادی از انواع و اقسام مشاغل و شرکتها که داوطلبانه با این مؤسسه همکاری می کنند، به عنوان مصاحبه کننده میان و با تک تک افراد کاریاب ۲-۱ تا مصاحبۀ حرفه ای و خیلی جدی انجام میدن و از پاسخها و عکس العملها و مدل نشستن و حرف زدن و دست دادن مصاحبه شونده یادداشت برمی دارن و بعد نظرها و راهنماییهاشون رو به مصاحبه شونده منتقل می کنن تا طرف بفهمه که نکات قوت و ضعف رزومه و مصاحبه اش کدومهاست و چطوری می تونه بهترشون کنه.
و تمامی این آموزشها و سرویسها و خدمات به علاوۀ تمامی کتابچه ها و راهنماها و متونی که بهت داده میشه، به علاوۀ صبحانه و ناهار و نوشیدنی و اسنک برای این همه آدم، همه و همه مجانیه. و تنها صحبتی که درمورد مسائل مالی می کنن اینه که اگر زمانی مایل بودی، می تونی رقمی بهشون اهدا کنی.
حالا این مؤسسۀ خیریه به جای خود، کلاً اینکه ۵۰ تا آدم خیلی موفق از روز تعطیلشون بزنن و بدون اینکه اینکار براشون منفعت خاصی داشته باشه پاشن از اول صبح بیان روی رزومۀ تو و نقاط ضعف و قوت تو کار کنن و سعی کنن تو رو بشناسن و بهت کمک کنن تا ارتباطات رو بیشتر کنی، برام خیلی عجیبه. یعنی ما چند نفر آدم موفق رو تو ایران دیدیم که به صورت مجانی و بدون چشمداشت وقت بذارن و برای یه آدم کاملاً غریبه کاری انجام بدن، یا از روش موفقیتشون تو کار بگن و به طرف کمک کنن کاری درست حسابی پیدا کنه؟؟
و این تجربۀ من مورد خاصی هم نیست و گروهها و سازمانهای اینچنینی تو آمریکا خیلی زیادن و برای آدمی مثل من که از ایران اومده و فقط یک چهرۀ آمریکا رو دیده و شناخته، این واقعاً تأثیرگذار و حتی تعجب آوره...
اینجور وقتهاست که می فهمم چرا آمریکاییها و مهاجرایی که ملیت آمریکایی رو می پذیرن، انقدر نسبت یه این کشور تعصب دارن و بهش افتخار می کنن.
شنبه ۲۹ فروردین ۱٣۸۹
No comments:
Post a Comment